ömür bahçesinin gülü solmadan

ömür bahçesinin gülü solmadan
Uyan gel gözlerim gafletten uyan.
Ecel bize bir gün devrân dönmeden,
Uyan gel gözlerim gafletten uyan.

Niçin gaflet ile mağrûr olursun?
Kervan göçer gider, yolda kalırsın;
Sen vallâhî sonra pişmân olursun
Uyan gel gözlerim gafletten uyan.

Kaba döşekte yatma döne döne,
Mağrîr olup uyuma kana kana,
İletirler seni karanlık yere
Uyan gel gözlerim gafletten uyan.

Derviş Yûnus söyler sözü tutulmaz;
Senin kumaşın bu yerde satılmaz,
Böyle yatmak ile Hakk’a vanlmaz
Uyan gel gözlerim gafletten uyan.